#####################################################

ηθελε ν'αλλαξει το desktop της καθημερινοτητας της

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Κάτι τέτοιο κατάλαβα απ τη νεαρή έφηβη που είχε κατακλύσει τους τοίχους του δωματίου της με αφίσες ξένων ροκ τραγουδοποιών!
Πολύ μαυρίλα τελικά για να συνοδεύει τα εφηβικά χρόνια της.
Ήθελε να χρωματίσει τη ζωή και τα όνειρά της.
Ξηλώσαμε τους αγριεμένους star και πετάξαμε σχεδόν τα πάντα, εκτός απ'το κρεβάτι , το κομοδίνο και το γραφείο της.


Αποφασίσαμε να τολμήσουμε μιά δυνατή αντίθεση με ρόζ-φούξια και πράσινο-λαχανί !
Βάψαμε τοίχους και ντουλάπα με εναλλαγή των δύο χρωμάτων,
 αλλάξαμε πόμολα και φυσικά προσθέσαμε κομμάτια καθρέφτη για 
ευνόητους λόγους.

Βέβαια τοποθετήσαμε τα έπιπλα σε διαφορετική θέση (τη σωστή) και συμπληρώσαμε μερικά ακόμη.
Το κάτω μέρος της ντουλάπας διπλασιάζει τον χώρο, το φώς (φυσικο+τεχνητό) και 
κυρίως διευκολύνει τη νεαρή μας, στη δύσκολη καθημερινή αναζήτηση "τι φοράμε σήμερα?"

Άσε που δε χρειάζεται να τρέχει στον καθρέφτη του χώλ πια, 
ούτε να "πηδάει να φτάσει να δεί μέχρι πάτωμα" !

Το σκηνικό συμπλήρωσε μια κρεμαστή κουνουπιέρα που δίνοντάς της την ψευδαίσθηση του "ουρανού", δεν την πνίγει και ομορφαίνει τον τοίχο που ακουμπά τώρα το κρεβάτι της.
Στη συνέχεια και πλάι στο κρεβάτι τοποθετήθηκε το παλιό γραφείο με μιαν όμορφη σύνθεση ραφιών και εταζερών στο πάνω μέρος τους.


Πραγματικά ενθουσιαστήκαμε με το αποτέλεσμα και φανταστήτε οτι η μικρή δεν τολμούσε να τοποθετήσει τα προσωπικά της αντικείμενα στα ράφια, γιατί φοβόταν οτι θα "χαλάσει" το όμορφο σκηνικό!  


Φυσικά, άλλαξε γνώμη όταν είδε πως και ομορφότερο έγινε, αλλά κυρίως, 
χρηστικό!
Μπορεί κι απ'το κρεβάτι της να χειρίζεται το hifi για ν' ακούει μουσική, να έχει κοντά της ένα φωτάκι  για νυχτερινό διάβασμα, ν'ακουμπήσει το laptop με ασφάλεια στο προσκέφαλο που δημιουργήσαμε πίσω απ' το κρεβάτι  κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π.


Η διάφανη μπορντούρα ταπετσαρίας (αν θυμάμαι καλά, 20ευρώ) που επιλέξαμε , για να διαχωρίσει τα δύο χρώματα των τοίχων, έδεσε πολύ αρμονικά με την καινούρια διπλή κουρτίνα (την βρήκαμε μόνον 15ευρώ!),  που αφήνει το φυσικό φώς να πλημμυρίζει το δωμάτιο και κυρίως το γραφείο.

Ακόμη και το "αναγκαίο κακό", η τηλεόραση, βρήκε τη θέση της, χωρίς να ενοχλεί την αισθητική της  και
χωρίς να την δυσκολεύει στην παρακολούθησή της, είτε είναι μόνη -ξαπλωμένη στο κρεβάτι -                                                                             είτε είναι με φίλες της παρέα.

Σκόπριες καρδούλες και πεταλούδες  απο αυτοκόλητο βινίλιο στολίζουν τον τοίχο 
με την "κουνουπιέρα" που μοιάζει με θεατρική αυλαία και την
    έχει ξετρελάνει!



Ένα πούφ σε ανάλογα χρώματα, χρησιμεύει βοηθητικά
σαν κάθισμα για επισκέπτες






Την τσάκωσα να κρυφοκοιτάει απ'το μπαλκόνι
το καινούριο της δωμάτιο,
χαμογελώντας ευτυχισμένη και
τράβηξα μια τελευταία φωτογραφία
για το αρχείο μου.

13 σχόλια:

vague είπε...

Έχει αρχίσει να με ξετρελαίνει η ιδέα του ημερολογίου με τις παρεμβάσεις σου εδώ κι εκεί. Μόλις είδα νέο ποστ, έτρεξα αμέσως.

Συνέχισε. Μ' αρέσει. :))

Ανώνυμος είπε...

θέλω και γω ρε παιδιά! Κι εγώ έφηβος είμαι. Ποιός θα το πει στη μάνα μου; (βέβαια εννοείται οτι δε θέλω τα ροζάκια, καθ΄ότι δυό μέτρα άντρας)...

Η kikitsa είπε...

@ Riski

Σ'ευχαριστώ και σίγουρα θα συνεχίσω,
όμως είναι κρίμα που για πολλές περιπτώσεις
δεν έχω φωτογραφικό υλικό, ή δεν έχω τους χώρους (που ανέλαβα να βελτιώσω) στο κακό χάλι που τους βρήκα!

Η kikitsa είπε...

@ Ανώνυμος

Δυό μέτρα άντρας και πρέπει να το πούμε στη μάνα σου ? χαχαχαχχαχχα

Δεν στοιχίζει τόσο, όσο φοβάσαι !
Επικοινώνησε και θα βρούμε λύση χωρίς να το μάθει η μαμά.

vague είπε...

Εμ, βλέπεις, δεν είχες σκεφτεί τότε, ότι μια μέρα θα γινόσουν, εκτός όλων των άλλων και μπλόγκερ. :D

Η kikitsa είπε...

γηράσκω αεί διδασκόμενη

αγγελικη είπε...

ειμαι μανουλα .πολυ θα ηθελα για τις πριγγιπισσες μου ενα τετοιο δωματιο!!!!!! θελω να σε δω συντομααααααα!!

Η kikitsa είπε...

θα με δείς, θα με δείς

Η kikitsa είπε...

.......................
,,,,eyxaristw,,,,,,,,,,

aris είπε...

Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
και χαρές ανείδωτες με σκιάσανε
οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Στ' ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
αμαρτία μου να 'χα κι εγώ μιαν αγάπη
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάχνα μου
την παρθένα ζωή μια στιγμή να φωτίσουν
μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο

aris είπε...

ΝΑ και λιγο Ριτσο............
----------------------------------------------

Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους, μπορεί να 'ναι κι από αίμα.
Όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα,
μπορεί να 'ναι κι απ' το λιόγερμα, που χτυπάει στον απέναντι τοίχο.

Κάθε δείλι τα πράγματα κοκκινίζουν πριν σβήσουν
και ο θάνατος είναι πιο κοντά. Έξω απ' τα κάγκελα,
είναι οι φωνές των παιδιών, και το σφύριγμα του τρένου.

Τότε τα κελιά γίνονται πιο στενά
και πρέπει να σκεφτείς το φως σ' έναν κάμπο με στάχυα,
και το ψωμί στο τραπέζι των φτωχών
και τις μητέρες να χαμογελάνε στα παράθυρα,
για να βρεις λίγο χώρο να απλώσεις τα πόδια σου.

Κείνες τις ώρες, σφίγγεις το χέρι του συντρόφου σου,
γίνεται μια σιωπή γεμάτη δέντρα,
το τσιγάρο κομμένο στη μέση, γυρίζει από στόμα σε στόμα,
όπως ένα φανάρι που ψάχνει το δάσος, βρίσκουμε τη φλέβα
που φτάνει στην καρδιά της άνοιξης, χαμογελάμε.

aris είπε...

Άιντε το τραίνο πήγαινε
όρθιος ο μηχανοδηγός
με το κασκέτο του στραβά
καλό τιμόνι κουμαντάριζε
μες στη καπνιά
μες στη βραδυά
με μπλούζα σα λυκοπροβιά
ασίκης μηχανοδηγός
με το μικρό μουστάκι του
καλό τιμόνι οδήγαγε
το τραίνο για τον ουρανό
άιντε και ντε...

Κι όλο στον ουρανό το τραίνο πήγαινε
άιντε και νύχτωνε
πίσω του δάσος ορφανό
άφηνε μιαν ουρά καπνό
στο ματωμένο δειληνό
άιντε ντε

Άιντε και ντε...
μες στην πετσέτα το ψωμί και το κρομμύδι
ώρα για σχόλασμα παιδιά
ένας σπουργίτης μοναχά
τα ψίχουλα τσιμπολογά
άιντε και ντε...

Άιντε και ντε...
άιντε τα τραίνα βούλιαξαν
ένα μονάχο καταμόναχο
έξω απ' τις ράγες πήγαινε
με τους νεκρούς του θερμαστές
και τους νεκρούς εισπράκτορες
μια μαλακιάν ουρά καπνό
άφηνε μες στον ουρανό
μεγάλο δάσος ορφανό
μια μαλακιάν ουρά καπνό
στο μαραμένο δειληνό
άιντε και ντε...

Άιντε και ντε...
κάψα και σίδερο

Να μια, να δυο, να κι άλλη μια
λοστοί ξηνάρια και σφυριά
κι ο δυναμίτης στη βραχόπετρα
στα μάτια σου πέτρα μουγκή
στα μάτια σου πέτρα σκληρή
σπίτι δεν έχτισες εσύ
με τη δουλειά σου τη βαριά
χτίσ' το λοιπόν με την βαρυά
- να δυο, να τρεις να κι άλλη μια
κι ο κόκορας λαλεί μακρυά
άιντε και ντε...

Η kikitsa είπε...

Aris,
Καλωσήρθες στη συντροφιά μας και σ'ευχαριστώ για
την ποιητική παρέμβαση.

Δημοσίευση σχολίου

επειδή η γνώμη σου μετράει,